ความรักโกงความตาย

เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2562 แม่ต้องเข้ารับการผ่าตัดสมองเพราะเลือดซึมในสมอง

ภาพปัจจุบันแม่ขนุนน้อย

หมอให้ลูก ๆ ตัดสินใจว่าจะผ่ามั้ย ทางรอดก็ 50 - 50 ถ้ารอดอาจจะมีปัญหาทางร่างกายซีกขวา พวกเราลูก ๆ ยอมเสี่ยงเพื่อยื้อชีวิตแม่ขนุนน้อย เพื่อนคง...งง… ทำไมเรียกแม่ขนุนน้อย เพราะหุ่นอันกลมเกลี้ยงของหญิงแม่นี่แหละเป็นเหตุสังเกตได้ ชื่อจริงแม่อร่อยนะ ชื่อว่าลิ้นจี่

วันที่ 4 สิงหาคม 2562

ลูกชายของพี่แหม่ม

พวกเรานั่งรอหน้าห้องผ่าตัดตั้งแต่ห้าทุ่มถึงตีสอง แม่นอนพักอยู่โรงพยาบาลเดือนเดียว แม่เล่นเอาพยาบาลเอือมระอา เพราะความดื้อขั้นเทพ ดิ้นทั้งคืน ร้องทั้งคืน พยายามจะถอดสายน้ำเกลือ แล้วอีกหลาย ๆ สาย ท่อใส่ปากก็จะเอาออก อูยยยย อีกหลายอย่าง แม่แข็งแรงมากดิ้นซะเตียงเกือบพัง แต่พอหายดีแล้วแม่บอกไม่รู้เรื่องอีหยังเลย พี่น้องเอ้ย ! ! ! คงเป็นธรรมดาของคนผ่าตัดมั้ง คิดเอาเองนะเพราะพี่แหม่มก็ไม่เคยผ่าตัดซะด้วย และไม่อยากผ่าด้วย

พี่ชายและหลานของพี่แหม่ม

วันที่ 12 สิงหาคม 2562

พยาบาลมัดมือมัดเท้าแม่เพราะคอยระวังไม่ไหว ก็สมควรแหละแม่ขนุนน้อยสุดยอดเลย หมอบอกกับพี่ชายในเช้าวันหนึ่งว่าให้กลับบ้านมาทำใจ อืมมมม เป็นที่รู้กันว่า อีกไม่นานแม่คงไปซื้อที่ดินแถวดาวอังคารเป็นแน่แท้

เริ่มนั่งได้แต่พูดยังไม่ชัด

เริ่มอ้วนแล้ว

แม่กลับไปอยู่ที่บ้านมีพี่ชายกับพี่สาวคอยดูแล แต่ทุกคนมีงานทำจะดูแลไม่ได้ตลอดเวลา ทำให้แม่ทรุดลง ๆ ไม่กินข้าว น้ำไม่กิน ร่างกายต่อต้านทุกอย่าง แต่ทำไมแม่มีแรงดิ้นตลอดเวลา ทั้งที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย พอพี่แหม่มไปหาแม่ จะคิดสงสัยอยู่ตลอดเวลา

เริ่มพาออกเที่ยว

พูดกันตรง ๆ ว่าทางพี่ชาย พี่สาวทำใจแล้ว และบรรดาน้อง ๆ ของแม่ก็ทำใจเช่นกัน แต่ ๆ พี่น้องคร้าบบบบบ อย่าหมดหวังนางฟ้ามาโปรดจร้าาาาา ด้วยความฉลาดหัวแหลมเหมือนหงอคงของพี่แหม่ม ได้บอกกับพี่ ๆ ว่าขอรับแม่ไปดูแลเอง เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม 2562

5 วัน 5 คืน ที่แม่ไม่หลับดิ้นทั้งคืน ทำให้พี่แหม่มกับคุณสามีก็ไม่หลับเหมือนกัน พอได้จังหวะพี่แหม่มก็จับคอโน้มเข่าแม่ อุ้ย ! ! ! อิอิ จับแม่ป้อนโปรตีนของ Amway อย่างเดียวเพราะกินอย่างอื่นไม่ได้เลย ได้โปรตีนของ Amway ช่วยให้แม่รอดมาได้ ทำแบบนี้จนแม่สงบลง ดิ้นน้อยลง เริ่มมีสติกลับมา สายตาแม่เหมือนสงสัยว่า ตัวเองมานอนที่ไหน ทำไมไม่เห็นลูกสาว ลูกชายที่บ้าน แต่ทำไมเห็นแต่พี่แหม่มกับลูกเขยตัวดี

ออกเที่ยวบ่อยแล้ว ...ดูออก

“แหม่ม” เสียงเรียกอันแพร่วเบาออกมาจากแม่ขนุนน้อย เราสองคนดีใจมาก เข้าไปกอดแม่ขนุนน้อย แต่ตอนนี้ร่างกายเหลือตัวนิดเดียว แม่ยิ้มเห็นแต่เหงือกแต่น่ารักดีพี่แหม่มชอบ

ลูกเขยที่แม่ยายไม่ปลื้ม 5555

วันที่ 12 สิงหาคม แม่ลุกขึ้นนั่งได้ พูดได้แต่ยังไม่ค่อยชัด บอกได้ว่าหิวหรืออิ่ม ซีกขวาแม่มีปัญหาอย่างที่หมอบอก ขยับไม่ได้ เราสองคนช่วยกันดูแลแม่ ทำกายภาพบำบัด หัดให้แม่เดิน หัดให้ตักข้าวกินเอง พยายามคุยกับแม่เพื่อให้แม่พูดได้ชัดขึ้น คงเหมือนกับตอนที่แม่เลี้ยงพี่แหม่มมานั่นแหละ จนทุกคนที่มาเยี่ยมบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า นี่มันปาฏิหาริย์ชัด ๆ ทุกคนบอกว่าพี่แหม่มและคุณสามี ได้บุญมากมาย เราสองคนยิ้มตามระเบียบฝึก

แมวน้อยคอยให้กำลังใจ

หากวันนั้นพี่แหม่มและคุณสามีไม่ตัดสินใจรับแม่มา วันที่ 12 สิงหาคม 2562 คงเป็นวันที่แม่นอนอีกที่หนึ่งไปแล้ว คิดแล้วเสียวใจเลย พี่แหม่มดูแลแม่ขนุนน้อยจนสามารถเดินเองได้ กินข้าวเอง พูดชัดขึ้น ทุกอย่างปกติเหมือนไม่เคยป่วยมาก่อน และที่สำคัญร่างกายซีกขวาของแม่เกือบเป็นปกติ พอแม่แข็งแรงก็กลับไปอยู่บ้านตัวเองเมื่อเดือนมกราคม 2563

ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นทำให้แม่มีชีวิตขึ้นมาใหม่ได้ พี่แหม่มต้องขอบคุณคุณสามี ถ้าคุณสามีไม่ช่วย ไม่เห็นด้วยหรือถ้าเขามีทิฐิ เพราะก่อนหน้านี้คุณแม่ยายไม่เคยปลื้มลูกเขยคนนี้เลย แต่คนที่ดูแลแม่ขนุนน้อยมากที่สุดคือลูกเขยคนนี้แหละ ระหว่างที่ดูแลแม่ คุณสามีอาบน้ำให้แม่ อุ้มแม่ ป้อนข้าวแม่ ทำกายภาพบำบัดให้แม่ ดูแลดีมาก ๆ พี่แหม่มยอมรับเลยว่าพี่ไม่สามารถทำได้ดีอย่างที่สามีทำให้แม่ของพี่แหม่มแน่

น้องชายแม่มารับไปกิน MK

เรื่องนี้พี่แหม่มไม่คิดว่ามันคือปาฏิหาริย์หรอกนะ ทุกอย่างเกิดจากความรักของลูกคนหนึ่งที่ไม่สามารถมองดูแม่ตัวเองนอนหมดลมหายใจไปทีละหน่อยทีละหน่อย พี่ใจไม่แข็งพอ วันที่ตัดสินใจรับแม่มาดูแลคิดอย่างเดียวว่า อย่างน้อยถ้าแม่จะหมดลมหายใจก็ยังมีพี่แหม่มนอนอยู่ใกล้ ๆ

คุณสามี พี่แหม่ม

วันนี้แม่แข็งแรงมากในวัยเอ๊าะ ๆ แค่ 80 ขวบ แม่มีเคล็ดลับอย่างหนึ่งที่สังเกตได้ว่าทำไมแม่ไม่แก่เหมือนคนรุ่นเดียวกันหรือใกล้เคียงกัน เพราะแม่คิดว่าตัวเองยังเด็กอยู่เสมอ แม่ชอบพูดว่า “อะไรกันอายุแค่นี้ปวดขาได้ยังไง อะไรกันอายุแค่ 80 สายตาพร่ามัวได้ยังไง” โอ้ยยยยยย พี่แหม่มได้ยินก็อดขำไม่ได้สิแม่ขนุนน้อย พบกันใหม่บทความครั้งต่อไปนะจร้าาาาา